© geoastrolog (რამაზ გიგაური)ქირომანტი, რომელმაც დიუმას საქვეყნო დიდება და ფინანსური კრახი უწინასწარმეტყველა
ფრანგი ქირომანტი ადოლფ დე ბაროლი არიზში, 1804 წელს დაიბადა. სკოლის წარმატებით დამთავრების შემდეგ, მან უმაღლესი განათლების მიღება გადაწყვიტა, ამიტომ ცოდნის ამაღლებას პარიზის ნაციონალურ ბიბლიოთეკაში ცდილობდა. პარალელურად ის მუშაობდა საავადმყოფოში, ექიმის თანაშემწედ. 1820-იანი წლების ბოლოს მას ხელში ჩაუვარდა ცნობილი ფრანგი ოკულტისტის კაზიმირ სტანისლავ დარპანტინის მიერ ანტიკური ბერძნულიდან თარგმნილი ტრაქტატი ქირომანტიის შესახებ. ამ წიგნმა დე ბაროლზე უდიდესი შთაბეჭდილება მოახდინა. მან მოძებნა პარიზში მცხოვრები დარპანტინი და მოწაფედ აყვანა სთხოვა. დებაროლმა მედიცინის მაგივრად ქირომანტიის შესწავლა დაიწყო...
დარპანტინი საკმაოდ განსწავლული ადამიანი იყო – მან არა მარტო ბრწყინვალედ იცოდა ქირომანტია, ასტროლოგია, ნუმეროლოგია, ფიზიოგნომიკა და ჰიპნოზი, არამედ სამხედრო საქმე (ის არმიის კაპიტანი იყო), მედიცინა, ქიმია, რიტორიკა, მუსიკა, ხატვა და უცხო ენები. მას პარიზში საკმაოდ დიდი სახელი ჰქონდა მოხვეჭილი და მეგობრობდა ცნობილ ფრანგ დიპლომატთან შარლ მორის ტალეირთან. (სხვათა შორის, როდესაც ტალეირანი ინგლისში ელჩად დანიშნეს, მას დარპანტინმა უარის თქმა ურჩია, რადგან ტალეირანის ხელზე კარიერის სამარცხვინო დასასრული "დაინახა". ტალეირანი ელჩად მაინც გაემგზავრა და... რამოდენიმე წლის შემდეგ ის საკმაოდ სერიოზულ ინტრიგებში გაეხვა, ამის ნიადაგზე თანამდებობა დატოვა და მალე გარდაიცვალა კიდეც).
დე ბაროლი საკმაოდ ნიჭიერი მოწაფე გამოდგა, რადგან მან აითვისა, არა მარტო ქირომანტია, არამედ კაბალა, ფიზიოგნომიკა და გრაფოლოგია. მას ნაწერის მიხედვით შეეძლო აღეწერა არა მარტო ადამიანის ხასიათი, არამედ ადამიანის გარეგნობაც კი, ამის გამო დე ბაროლს დასახმარებლად ხშირად პოლიციიდანაც აკითხავდნენ ხოლმე. დე ბაროლის აღიარებას პარალელურად უსიამოვნებაც მოჰყვა – რის ნიადაგზე უცნობია, მაგრამ მას პარიზის დატოვება მოუწია (ერთი ვერსიით მას პრობლემები გაუჩნდა დამნაშვეთა სამყაროსთან, ხოლო მეორე ვერსიით კი მას ქირომანტიისა და საერთოდ ოკულტიზმის პოპულარიზაციაში დასდეს ბრალი).
1830-იანი წლების ბოლოს ადოლფ დე ბაროლი ისევ პარიზში დაბრუნდა. ამ პერიოდიდან მისი პოპულარობა კიდევ უფრო გაიზარდა. ამ დროს ის წვეულებაზე შეხვდა ჯერ კიდევ უცნობ მწერალს, თუმცა უკვე ცნობილ მექალთანეს ალექსანდრე დიუმას. დე ბაროლმა დიუმას მწერლობაში საქვეყნო დიდება უწინასწარმეტყველა, თუმცა დაამატა, რომ ის კატეგორიულად უნდა მორიდებოდა ფინანსურ ოპერაციებსა და უკანონო სასიყვარულო კავშირებს. აღსანიშნავია, რომ დიუმამ წინასწარმეტყველების პირველი, "ლიტერატურული" ნაწილი დაიჯერა, რადგან, მას უკვე გამოქვეყნებული ჰქონდა პირველი პიესა "ანრი III და მისი კარი", რომელმაც სერიოზული წარმატება მოუტანა. თუმცა, მას ყველაფერი აუხდა – უკანონო სასიყვარულო კავშირებისგან ეყოლა სამი უკანონო შვილი (ერთ-ერთი მათგანი ალექსანდრე დიუმა-უმცროსი), ხოლო 1950-იან წლებში გაკოტრდა და იძულებული შეიქმნა კრედიტორებს პარიზიდან გაქცეოდა, იგი ჯერ ბელგიაში, შემდეგ რუსეთში იმყოფებოდა (ამ დროს იმყოფებოდა თბილისშიც). დე ბაროლს აკითხავდნენ როგორც უცნობი, ისე ცნობილი ადამიანები. მასზე ჩანაწერები აქვთ გაკეთებული ალექსანდრე დიუმას, კომპოზიტორ შარლ გუნოს, პოეტ ალფონს დე ლამარტინსა და სხვებს.
გუნოს დეპრესია, ფსიქიკური აშლილობა და სიკვდილის შიში ჰქონდა. დე ბაროლმა გუნოს მისივე ხელისგულისა და სახის ნაკვთების დახმარებით ფსიქიკური აშლილობის დაძლევა ისევე და ისევ შრომით ურჩია, ხოლო სიცოცხლის ბოლოს დიდების მოხვეჭა უწინასწარმეტყველა. გუნომ მართლაც გადალახა კრიზისი და დაწერა ოპერა "ფაუსტი", რომელმაც მას უდიდესი წარმატება მოუტანა.
ერთხელ დე ბაროლს ინკოგნიტოდ ხელიგულის ანაბეჭდი მიუტანეს. მან დაწვრილებით აღწერა ხელის პატრონის ხასიათი, შესაძლებლობები და სოციალური მდგომარეობაც კი. რამოდენიმე ხნის შემდეგ დე ბაროლი შვედეთის მეფის ოსკარ I-ის კარზე გამოიძახეს და ორდენით დააჯილდოვეს... ხელიგულის ანაბეჭდის პატრონი თვით შვედეთის მეფე აღმოჩნდა.
ფრანგი ქირომანტი ადოლფ დე ბაროლი არიზში, 1804 წელს დაიბადა. სკოლის წარმატებით დამთავრების შემდეგ, მან უმაღლესი განათლების მიღება გადაწყვიტა, ამიტომ ცოდნის ამაღლებას პარიზის ნაციონალურ ბიბლიოთეკაში ცდილობდა. პარალელურად ის მუშაობდა საავადმყოფოში, ექიმის თანაშემწედ. 1820-იანი წლების ბოლოს მას ხელში ჩაუვარდა ცნობილი ფრანგი ოკულტისტის კაზიმირ სტანისლავ დარპანტინის მიერ ანტიკური ბერძნულიდან თარგმნილი ტრაქტატი ქირომანტიის შესახებ. ამ წიგნმა დე ბაროლზე უდიდესი შთაბეჭდილება მოახდინა. მან მოძებნა პარიზში მცხოვრები დარპანტინი და მოწაფედ აყვანა სთხოვა. დებაროლმა მედიცინის მაგივრად ქირომანტიის შესწავლა დაიწყო...
დარპანტინი საკმაოდ განსწავლული ადამიანი იყო – მან არა მარტო ბრწყინვალედ იცოდა ქირომანტია, ასტროლოგია, ნუმეროლოგია, ფიზიოგნომიკა და ჰიპნოზი, არამედ სამხედრო საქმე (ის არმიის კაპიტანი იყო), მედიცინა, ქიმია, რიტორიკა, მუსიკა, ხატვა და უცხო ენები. მას პარიზში საკმაოდ დიდი სახელი ჰქონდა მოხვეჭილი და მეგობრობდა ცნობილ ფრანგ დიპლომატთან შარლ მორის ტალეირთან. (სხვათა შორის, როდესაც ტალეირანი ინგლისში ელჩად დანიშნეს, მას დარპანტინმა უარის თქმა ურჩია, რადგან ტალეირანის ხელზე კარიერის სამარცხვინო დასასრული "დაინახა". ტალეირანი ელჩად მაინც გაემგზავრა და... რამოდენიმე წლის შემდეგ ის საკმაოდ სერიოზულ ინტრიგებში გაეხვა, ამის ნიადაგზე თანამდებობა დატოვა და მალე გარდაიცვალა კიდეც).
დე ბაროლი საკმაოდ ნიჭიერი მოწაფე გამოდგა, რადგან მან აითვისა, არა მარტო ქირომანტია, არამედ კაბალა, ფიზიოგნომიკა და გრაფოლოგია. მას ნაწერის მიხედვით შეეძლო აღეწერა არა მარტო ადამიანის ხასიათი, არამედ ადამიანის გარეგნობაც კი, ამის გამო დე ბაროლს დასახმარებლად ხშირად პოლიციიდანაც აკითხავდნენ ხოლმე. დე ბაროლის აღიარებას პარალელურად უსიამოვნებაც მოჰყვა – რის ნიადაგზე უცნობია, მაგრამ მას პარიზის დატოვება მოუწია (ერთი ვერსიით მას პრობლემები გაუჩნდა დამნაშვეთა სამყაროსთან, ხოლო მეორე ვერსიით კი მას ქირომანტიისა და საერთოდ ოკულტიზმის პოპულარიზაციაში დასდეს ბრალი).
1830-იანი წლების ბოლოს ადოლფ დე ბაროლი ისევ პარიზში დაბრუნდა. ამ პერიოდიდან მისი პოპულარობა კიდევ უფრო გაიზარდა. ამ დროს ის წვეულებაზე შეხვდა ჯერ კიდევ უცნობ მწერალს, თუმცა უკვე ცნობილ მექალთანეს ალექსანდრე დიუმას. დე ბაროლმა დიუმას მწერლობაში საქვეყნო დიდება უწინასწარმეტყველა, თუმცა დაამატა, რომ ის კატეგორიულად უნდა მორიდებოდა ფინანსურ ოპერაციებსა და უკანონო სასიყვარულო კავშირებს. აღსანიშნავია, რომ დიუმამ წინასწარმეტყველების პირველი, "ლიტერატურული" ნაწილი დაიჯერა, რადგან, მას უკვე გამოქვეყნებული ჰქონდა პირველი პიესა "ანრი III და მისი კარი", რომელმაც სერიოზული წარმატება მოუტანა. თუმცა, მას ყველაფერი აუხდა – უკანონო სასიყვარულო კავშირებისგან ეყოლა სამი უკანონო შვილი (ერთ-ერთი მათგანი ალექსანდრე დიუმა-უმცროსი), ხოლო 1950-იან წლებში გაკოტრდა და იძულებული შეიქმნა კრედიტორებს პარიზიდან გაქცეოდა, იგი ჯერ ბელგიაში, შემდეგ რუსეთში იმყოფებოდა (ამ დროს იმყოფებოდა თბილისშიც). დე ბაროლს აკითხავდნენ როგორც უცნობი, ისე ცნობილი ადამიანები. მასზე ჩანაწერები აქვთ გაკეთებული ალექსანდრე დიუმას, კომპოზიტორ შარლ გუნოს, პოეტ ალფონს დე ლამარტინსა და სხვებს.
გუნოს დეპრესია, ფსიქიკური აშლილობა და სიკვდილის შიში ჰქონდა. დე ბაროლმა გუნოს მისივე ხელისგულისა და სახის ნაკვთების დახმარებით ფსიქიკური აშლილობის დაძლევა ისევე და ისევ შრომით ურჩია, ხოლო სიცოცხლის ბოლოს დიდების მოხვეჭა უწინასწარმეტყველა. გუნომ მართლაც გადალახა კრიზისი და დაწერა ოპერა "ფაუსტი", რომელმაც მას უდიდესი წარმატება მოუტანა.
ერთხელ დე ბაროლს ინკოგნიტოდ ხელიგულის ანაბეჭდი მიუტანეს. მან დაწვრილებით აღწერა ხელის პატრონის ხასიათი, შესაძლებლობები და სოციალური მდგომარეობაც კი. რამოდენიმე ხნის შემდეგ დე ბაროლი შვედეთის მეფის ოსკარ I-ის კარზე გამოიძახეს და ორდენით დააჯილდოვეს... ხელიგულის ანაბეჭდის პატრონი თვით შვედეთის მეფე აღმოჩნდა.
No comments:
Post a Comment