მთვარე

© geoastrolog (რამაზ გიგაური)

მზის სისტემის პლანეტები და მათი ასტროლოგიური გავლენა

მთვარე დედამიწის ერთადერთი თანამგზავრია. მთვარესა და დედამიწას შორის მანძილი დაახლოებით 380 000 კილომეტრია. აქედან გამომდინარე უძველესი ხანიდან ეს მნათობი ადამიანის ფართო ინტერესს იწვევდა, რადგან ის, ასე ვთქვათ, ადამიანთა "თვალწინ" იბადებოდა, იზრდებოდა, ილეოდა, ბოლოს კი საერთოდ ქრებოდა, შემდეგ ახლიდან იბადებოდა და ასე დაუსრულებლივ. ადამიანები მას აკვირდებოდნენ, იკვლევდნენ, სწავლობდნენ და ადრეულ საუკუნეებში აღმერთებდნენ კიდეც. ასე, რომ სხვადასხვა ქვეყნების მითოლოგიებსა თუ წარმართულ რელიგიებში მთვარეს უდიდესი და ხანდახან მთავარი ადგილიც უკავია.
ჯერ კიდევ ძველ ეგვიპტეში მთვარის კულტის მატარებელი ქალღმერთი იზიდა იყო და ეგვიპტელთა რწმენით სწორედ ის ადიდებდა ნილოსს, რომელიც სანუკვარი შლამით ფარავდა ეგვიპტელ გლეხთა მინდვრებს, ამის გამო ეგვიპტის მიწები ბარაქიანი ხდებოდა, რაც უხვი მოსავლის საწინდარი იყო. საინტერესოა, რომ ძველ ეგვიპტურ მითოლოგიაში იზიდას მეუღლე ოსირისი მზედ მოიაზრება, ასე, რომ მზისა და მთვარის მეტაფიზიკურ კავშირზე თვით უძველეს ხანაშიც ჰქონდათ წარმოდგენა. პირველი კალენდარი რომელიც შუმერსა და ძველ ეგვიპტეში შეიქმნა, სწორედ მთვარის იყო. მთვარის კალენდრით თითქმის ყველა უძველესი ქვეყანა სარგებლობდა. როგორც ცნობილია მთვარე დედამიწის გარშემოვლას 29,5 დღე უნდება (სინოდური პერიოდი). მთვარის წელიწადი 354 დღისგან შედგებოდა და მას 11 დღეს უმატებდნენ, რომელსაც ძველქართულად ზედნადები ეწოდებოდა.
თუკი ძველ ეგვიპტეში მთვარე ქალს წარმოადგენდა და აქედან გამომდინარე მას მეტაფიზიკურ პლანში მდედრული ენერგეტიკა ჰქონდა, საქართველოში მას მამრული ბუნება გააჩნდა და მამაკაცი იყო. მაგალითად, არმაზის კერპს (რომელიც მთვარის ღვთაებას წარმოადგენდა) ხმალშემართული მამაკაცის ფორმა ჰქონდა (არმაზის კერპი საქართველოს პირველმა მეფემ ფარნავაზმა მცხეთაში აღამართვინა). მთვარის მამრულ ჰიპოსტასზე საუბრობს ცნობილი ქართული ხალხური ლექსიც:
"მზეა დედაჩემი,
მთვარე - მამაჩემი,
ეს წვრილ-წვრილი ვარსკვლავები
და-ძმებია ჩემი".
მთვარე აქაც მამას, ანუ კაცს წარმოადგენს. თუმცა, ქართულ მითოლოგიაში ვხვდებით მთვარის მდედრულ ჰიპოსტასსაც და მასზე ამირანის თქმულება მოგვითხრობს. როგორც ცნობილია ლეგენდის ბოლოს ამირანს ცოლად ყამარი მოჰყავს. ყამარი - მთვარის სპარსული სახელწოდებაა. ამას სულხან-საბა ორბელიანი თავის "სიტყვის კონა"-ში განმარტავს. იგივე ცნობას ვხვდებით "ეფრემ-ვერდშიც" (ე. ი. ამირანის ცოლი მთვარე ხდება). საერთოდ, ქართულ მითოლოგიაში მთვარეს გამორჩეული უკავია, მაგალითად, ძველ სამეგრელოში სწამდათ, რომ მთვარეს შეეძლო მათთვის ავადმყოფობა და უბედურება გამოეგზავნა, ამიტომ, მთვარის ღმერთს - თუთაშხას უდიდეს პატივს მიაგებდნენ. თუთაშხას დღე ორშაბათი იყო და ამიტომ, ამ დღეს ერიდებოდნენ სახლიდან რაიმეს გატანას, ხორცის ჭამას, სადმე გამგზავრებას, მგზავრობისას წყლის დალევას და ა. შ.
დღეს აქსიომაა და კამათს აღარ საჭიროებს, რომ როგორც დედამიწის, ისე ადამიანის 75% სითხეა და ამ სითხის მოძრაობას მთვარე განკარგავს (დედამიწაზე მთვარის ფაზების ცვლაზე დამოკიდებული ზღვებისა და ოკეანეების, ადამიანში საერთოდ სითხის მიმოქცევა). ასე, რომ ქართულ მითოლოგიასა და ზღაპრებში ტყუილად კი არ არის მთვარე არა მარტო ღამის, არამედ წყლის სამყაროს ბრძანებელიც. წყალს საკუთარი მეტაფიზიკური მეხსიერება გააჩნია და რიგ შემთხვევებში საკუთარი სტრუქტურების შეცვლაც კი შეუძლია, მაგალითად, როგორც ეს წყლის კურთხევის დროს ხდება. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ მთვარის მეტალი ვერცხლია და თუ ერთ ჭიქა უბრალო წყალში რაიმე ვერცხლის ნივთს ერთი დღით ჩავდებთ, მაშინ ის წყალი სამკურნალო თვისებებს შეიძენს. ამასვე ადასტურებს ის ფაქტი, რომ ჩვენი წინაპრები უძველესი საკრალური რიტუალების დროს სასმელს ვერცხლის თასებით და აზარფეშებით მიირთმევდნენ.
ასტროლოგიურად მთვარე ადამიანის ემოციას, ინსტიქტებს და ქვეცნობიერს მართავს. ამ პლანეტის დადებითი თვისებები: მგრძნობიარობა, რომანტიულობა, მზრუნველობა, ტაქტიანობა, ათვისების უნარი. უარყოფითი თვისებები: მეოცნებეობა, ეჭვიანობა, ფანტაზიორობა, მერყეობა, სიმხდალე, ბუტიაობა.
ასტროლოგიურად მთვარე საკუთარ "ღირსებებს" ყველაზე პოზიტიურად კუროსა და კირჩხიბის ზოდიაქოში ავლენს, ხოლო მისი გავლენა ნეგატიურია მორიელისა და თხის რქის ზოდიაქოში.
მუნდანურ (გეოგრაფიულ) ასტროლოგიაში მთვარე მიუთითებს ქვეყნაში ფართო მასებზე, ხალხის ყოფით ცხოვრებაზე, სუსტ სქესის წარმოამდგენლებზე, საცხოვრებელი ადგილების გამო მომხდარ პრობლემებზე.
მთვარე განსაკუთრებით კირჩხიბის ზოდიაქოთი დაბადებულ ადამიანებზე მოქმედებს, რადგან, მთვარე ამ ზოდიაქოს მმართველია. თუ დავაკვირდებით კირჩხიბებს ძალიან სწრაფად ეცვლებად გუნება-განწყობილება, თუ ისინი ერთ წუთს მხიარულ განწყობაზე არიან, მეორე წუთს უმიზეზოდ ღიზიანდებიან და თვითონაც ვერ იგებენ რატომ. მათ შინაგან ბუნებას ცვალებადი მთვარე მართავს, ეს კი მათ ფსიქიკას ძალიან აფაქიზებს და ნებისმიერ წვრილმანს ისინი მტკივნეულად აღიქვამენ, განსაკუთრებით თუ საშიშიროება მათ მშობლებს, ოჯახს ან სახლს ემუქრება.
როგორც ზემოთ ვთქვით, მთვარე დედამიწის გარშემოვლას 29,5 დღეს ანდომებს, მთლიანობაში ეს ოთხი ფაზაა. თითოეული ფაზა დაახლოებით შვიდ დღეს მოიცავს. მთვარის ციკლი იწყება ახალმთვარეობით, როდესაც მთვარე და მზე დედამიწიდან ერთ წრფეზე განთავსდებიან, ამ დროს მთვარე მზის სხივებში ეხვევა და საერთოდ არ ჩანს, ეს ახალმთვარეობაა. შვიდი-რვა დღის შემდეგ მთვარე მზესთან ოთხმოცდაათგრადუსიან კუთხეს ქმნის, ასტრონომიაში ამას მთვარის პირველ მეოთხედს, ასტროლოგიაში კი აღმავალ მთვარეს უწოდებენ. ახალმთვარეობიდან თხუთმეტი დღის შემდეგ დედამიწა მზისა და მთვარის ზუსტად შუაში მოექცევა და ამ დროს ადამიანები მთვარეს მთლიანად ხედავენ, ეს სავსემთვარეობაა. სავსემთვარეობიდან შვიდი-რვა დღის შემდეგ უკანასკნელი მეოთხედია, ანუ მთვარე დაღმავალი ხდება, დაახლოებით შვიდი დღის შემდეგ ისევ ახალი ახალმთვარეობა დგება და ა.შ.
ძველთაგანვე მიიჩნევა, რომ მზე-მთვარის ეს ოთხი განთავსება პოზიტიური არ არის და ამ დროს დედამიწაზე უარყოფითი სახის ენერგია შემოედინება, რაც ბიოლოგიურ ორგანიზმებზე და მათ შორის ადამიანებზეც ნეგატიურად აისახება. ამ დროს ადამიანებში იმატებს დაძაბულობა, აღგზნებულობა, იმპულსურობა, მერყეობა. ამ დროს ადამიანები ჩვეულებრივზე ხშირად უშვებენ შეცდომებს, რაც გარკვეულ პრობლემებსა და რიგ შემთხვევებში კატასტროფებსაც კი იწვევს.
ძველ საქართველოში უბირმა გლეხმაც კი იცოდა ახალმთვარეობისა და სავსემთვარეობის მავნე ენერგეტიკის შესახებ და ამას საყოფაცხოვრებო-სამეურნეო საქმიანობისთვის იყენებდა, იცოდა, რომ ახალმთვარეობას არ უნდა მოეხნა მიწა, არ უნდა დაეთესა მოსავალი, არ უნდა ჩაესხა ქვევრში ღვინო – მან კარგად უწყოდა, რომ ამ დროს დათესილი მოსავალიც და ქვევრში ჩასხმული ღვინოც აუცილებლად წახდებოდა. ძველქართულ ეზოთერულ წიგნში "ხელთაი"-ში პირდაპირ მითითებულია: "არა სთესო რა ახალმთვარესა, არა დასძრა ღვინო, არა ილაშქრო"...
თუ მზე ამა თუ იმ ზოდიაქოს ნიშანში შესვლისას ადამიანში ახდენს ამ ზოდიაქოსთვის დამახასიათებელი ნიშან-თვისებების კოდირებას და ასევე ამ ადამიანში აყალიბებს ინდივიდუალობას და შინაგან ბუნებას, მთვარე ამას ქვეცნობიერულ და ფსიქიკურ დონეზე ახერხებს. ასე, რომ მთვარე როგორც ჩვენი პლანეტისთვის, ისე თითოეული ადამიანისთვის ძალზე მნიშვნელოვანია.
მთვარის თითოეულ დღეს თავისი პოზიტიური თუ ნეგატიური დატვირთვა გააჩნია, მიჩნეულია, რომ ახალი საქმეების დაწყება ახალმთვარეობიდან მესამე-მეოთხე დღეს არის რეკომენდებული, საქმის დამთავრება კი სავსემთვარეობის შემდეგ არის მიზანშეწონილი. ყველაზე ნეგატიურად მთვარის მეორე, მეცხრე, მეთხუთმეტე, მეცხრამეტე, ოცდამესამე, ოცდამეექვსე და ოცდამეცხრე დღეებია მიჩნეული. ასტროლოგები ამ დღეებში ადამიანებს მაქსიმალურ თავშეკავებას ურჩევენ, რადგან ერთი-ორად იმატებს შეცდომების დაშვების ალბათობა. მთვარე დედამიწისთვის ერთგვარ ანტენას წარმოადგენს, რომლის საშუალებით ჩვენი პლანეტა კოსმოსთან მიმართებაში ჰარმონიულ მდგომარეობას ინარჩუნებს.